Dag 563.
Lieve Jasmijn,
De dag waar we zo ongelooflijk lang naar uitgekeken hebben, begon voor mij helaas wat eerder dan ik gewild had. Om 4:00 werd ik wakker en nadat ik een uurtje naar het plafond gestaard had, ben ik er maar uit gegaan. Slapen lukte niet meer en ik was zo onrustig, gespannen en zenuwachtig over wat er allemaal nog moest gebeuren voor het feest, dat ik maar naar beneden ben gegaan om verder te gaan met de voorbereidingen.
Doordat ik beneden op de bank zat, met mijn hoofd naast de babyfoon, hoorde ik jou en Mila wakker worden. Wát een heerlijke meiden zijn jullie toch. Van de “Heb je lekker geslapen Mila?” tot de “Vandaag is jouw feestje Jasmijn!” en van de “Mis je je lijntje al?” tot de “Ik heb zoveel ziiiiiin in vandaag!” Ik zat zomaar wat voor me uit te staren en naar jullie te luisteren. Eenmaal met z’n vieren beneden pakten jullie nog maar een lekker filmpje, terwijl mama en ik de puntjes op de i zetten voor het feest. Tante Juwita en oom Nico kwamen al vroeg om alle 600 ballonnen op te blazen en mijn vriend Dan was inmiddels ter plaatse om ze op te hangen. Opa Ed en ik zetten het springkussen neer, terwijl oma Jeanne de bijna 1000 kaartjes die jij en Mila de afgelopen anderhalf jaar gekregen hebben, ophing aan touwtjes onder de tent, de carport en het prieeltje. Inmiddels hadden jullie de televisie verruild voor de tuin, waar jullie in de rangerpakjes en met jullie verrekijkers, die jullie van Dan gekregen hadden, op zoek waren naar insecten, om die vervolgens met een loep en zaklamp te onderzoeken. Het was té schattig om te zien hoe jullie door de tuin liepen, pratend in de walkie-talkies die bij dat ontdekkingssetje zaten en enthousiast gillend als jullie een diertje gevonden of gevangen hadden. Voor de lunch aten we lekkere witte bolletjes en toen… en toen was het ineens 14:00. Het feestje begon.
De eerste die kwam was Esther, samen met Daantje, Mik en Keet, en zij nam direct het leukste cadeau van de dag mee: een custom made gastenboek met stiften, stickers, versierspullen en natuurlijk een polaroidcamera. Elke groep gasten die op het feest komt, moet dus een foto maken en wat in het boek schrijven. Zo leuk voor achteraf, maar op de een of andere manier hebben we er zelf geen seconde aan geacht. Vanaf dat moment druppelen de mensen binnen. Als een van de eersten komen jouw juffen; juf Renee en juf Lindy aanlopen. Het geeft ons nog de tijd om persoonlijk met ze te kletsen, maar al snel komen er zoveel mensen aan dat we het niet bij kunnen houden. Drukte op de snelweg door de afsluiting van de A2 zorgt ervoor dat veel mensen wat langer onderweg zijn, maar uiteindelijk komt vrijwel iedereen die we hadden uitgenodigd aan op de Diefdijk. De teller blijft steken op 176 van de 180 uitgenodigden. Echt bizar; ik wist niet eens dat ik zoveel mensen kende.
Ook nog zoiets Jasmijn; het weer was vandaag fan-tas-tisch. Een graadje of 25 met een strakblauwe lucht. Niet zo warm dat iedereen continu de schaduw opzocht en ook niet zo zonnig dat er massaal ingesmeerd moest worden, maar wel korte broeken en shirtjes weer. Voor de kinderen was ik wel blij dat het piratenschip en de trampoline in de schaduw van de kastanjeboom stonden, maar voor de kleedjes met Duplo, K’nex en Paw Patrol zette ik toch maar een parasol neer. En dan heb ik het nog niet eens over het absolute kinder-hoogtepunt van de dag; de beste 150 euro die we ooit uitgegeven hebben; het unicorn springkussen. Van 14:00 tot 21:00 zaten daar non-stop minstens 10 kinderen in en op; en op het hoogtepunt wel 30. Het was een soort van HQ van het kinderhoekje, waar bezorgde ouders omheen stonden om hun kroos in de gaten te houden. Toch was dat niet echt nodig; er is niet één gewonde gevallen en ik heb eigenlijk maar één of twee keer iemand horen huilen.
Dat gołd trouwens voor het hele feest. Iedereen was blij, niemand was chagrijnig en ik heb eigenlijk ook nergens van die negatieve gesprekken gehoord, die je op feestjes of verjaardagen zo vaak hoort. Nee, vandaag was een positief feestje, met alleen maar positieve gedachten. Dat onze tuin omgetoverd was tot een festivalterrein en dat mensen daar oprecht door overwhelmed waren, hielp zeker mee. Dat de barbecue buitenaards lekker was, maakte het alleen maar beter. Dat de ijscokar de originele, maar fantastische smaken bij zich had, was de spreekwoordelijke kers op de taart. Maar dat er vervolgens nog vuurwerk kwam; keihard en prachtig, dat maakte het echt compleet. Iedereen was blij, iedereen liep met een lach op het gezicht rond. Het was met recht een feestelijk feest, waarbij we meer dan ooit daarvoor het leven vierden.
Rond een uurtje of half tien begonnen jij en Mila moe te worden. Bijna al jouw 60 vriendjes waren inmiddels naar huis en dus stapten ook jij en Mila bij opa en oma in de auto; jullie slapen vanavond in Culemborg. Het betekent voor mama en mij het begin van de avond zonder kinderen. Samen met Paulien, Astrid en Frank, Esther en DJ Wouter hebben we nog een lekkere feestavond met een dik dansfeest, veel Bacardi Breezer, een groot kampvuur en een enorme stapel bitterballen. Tot ver na middernacht hebben we nog een afterparty, waarbij nog steeds alleen maar gelachen wordt. Als mama en ik tegen 2:00 in bed stappen, kunnen we maar één conclusie trekken.
Wat. Een. Geweldige. Dag.
Lieve Jasmijn, ik kan de term “je krijgt wat je verdient” er wel voor de twintigste keer ingooien, maar het vat mijn gevoelens vandaag exact samen. Vandaag was jouw dag en je hebt elke minuut ervan verdiend. Jouw vriendjes die kwamen spelen, de cadeautjes die je gekregen hebt, het geld dat we voor het PMC hebben opgehaald, het weer dat letterlijk niet beter gekund had; alles bij elkaar kon niet beter. Zoals ik hierboven al schreef, heb je op eigenlijk elke verjaardag wel van die zuurpruimen die alleen maar negatief doen, die met hun geklaag en gekreun alle energie uit het feestje zuigen. Vandaag heb ik nul mensen negatief horen doen. Iedereen was oprecht blij, geëmotioneerd, hoopvol en positief. Er werd alleen maar gepraat over leuke dingen, door iedereen. Het weer speelde daar een enorme rol in: volle zon, maar niet te warm en een prachtige zonsondergang, maar daarna een perfecte temperatuur om nog te dansen en bij het vuurtje te zitten. Het weer deed het zomer lijken; vrouwen droegen jurkjes, mannen korte broeken en iedereen had een zonnebril bij zich. Mensen hadden werkelijk het idee dat ze op vakantie waren en dat was zo veelzeggend voor de stemming. En dan die tent Jasmijn! En dat springkussen! En die barbecue! En dat ijs! Echt, het was perfect, en dat vond iedereen. Een hoop hadden papa en mama zelf geregeld en we hebben er alles aan gedaan om dat zo goed mogelijk te organiseren, maar een paar dingen zijn buiten ons om gegaan. Het weer natuurlijk, en die tent die tante Astrid via een collega en de jongens van Tentworx heeft geregeld. Maar ook de smaken ijs vielen volledig in de smaak, net als onze vlees- en vegakeuzes voor de barbecue. Er liep een professionele fotograaf rond, die prachtige foto’s gemaakt heeft (denk ik) en ook dat was een cadeautje van tante Astrid en opa en oma. Het vuurwerk (alwéér tante Astrid) pakte precies uit zoals jij dat wilde en er staat hier een tafel cadeautjes waar je U tegen zegt. En als er dan één ding was, wat mama en ik vergeten waren voor dit feestje, dan ligt alsnog op diezelfde tafel: een origineel gastenboek met foto’s en praatjes van iedereen die er vandaag was. Echt Jasmijn, voor de laatste keer ga ik het in dit dagboek schrijven: vandaag kreeg jij alles wat je verdiend hebt. Nee, ik moet het anders zeggen. Alles, maar dan ook alles wat jij vandaag gekregen en gedaan hebt, heb je meer dan wie dan ook op deze wereld verdiend.
Ik hou van je, wat een onvergetelijk feest was dit.
Papa